Zelf vet smelten

Het had wat voeten in de aarde, maar woensdag kon ik van de slager een half kilootje rundvet bemachtigen. Omdat het afgesneden "rauw materiaal" was en niet gezuiverd, hoefde ik het niet te betalen; dat is sympathiek!

Maar nu moest ik natuurlijk wel zelf het werk doen. Geen probleem, een mooie uitdaging ga ik niet uit de weg.

Wel eerst een recept zoeken, want het was de eerste keer dat ik zoiets zou doen.
Het zoeken op het internet leverde al direct enkele resultaten op voor het smelten van rundvet om er … zeep mee te maken. Ook heel wat tips voor het maken van mezenballetjes.
Nu klinkt datgene wat men in die recepten zegt, helemaal niet zo gek, maar ik wou toch zeker zijn dat mijn vet na behandeling zou kunnen gebruikt worden voor bakken en braden.
Ik moet toegeven, zelf eens zeep of mezenballetjes maken, lijkt me ook wel leuk, maar dat zijn projecten voor een latere datum.

Tenslotte kwam ik bij Ann Marie terecht die het zo super eenvoudig uitlegt dat het niet fout kan lopen!

Ik koos voor haar Methode 3 omdat ik dan mijn slow cooker kan gebruiken.

Eerst moest ik de restjes vlees van het vet afsnijden en dan het vet in blokjes snijden. Ik had ook kunnen vragen aan de slager om het even door de vleeswolf te jagen, maar ach, het gaat ook zo. Even snijden met een goed mes en knippen met de keukenschaar (sommige stukken waren tamelijk dun) en na enkele minuutjes was het werkje al geklaard. Zoals gezegd, het was geen enorme hoeveelheid en dan gaat het vlot.

De brokjes gingen vervolgens in de slow cooker. De bodem van mijn pot was juist bedekt. Ik had echt meer moeten vragen, maar goed, dat weet ik dan voor de volgende keer.

Ann Marie zegt dat je er water kan bijdoen, maar dat het niet noodzakelijk is. Toch maar water bijgevoegd; misschien zelfs wat te veel, maar we zouden wel zien...
Wat Ann Marie niet vermeldt, maar wat ik in andere recepten wel zag: een beetje zout. Dus dat er ook bijgedaan.

En dan gewoon de slow cooker op de laagste stand en geduld, geduld, geduld…

Na een uurtje begon langzaam de reuk vanuit de keuken op te stijgen. Ik kreeg het gevoel dat ik in een frituur zat. Tweede notitie voor volgende keer: dit werkje in de zomer doen zodat ik een raam kan open zetten.

Af en toe moest ik toch eens gaan kijken. In het begin leek het echt niet alsof er veel vet loskwam. Dan maar 's nachts laten verder smelten.

's Morgens rond 8 uur, dus ongeveer 18 uren nadat ik mijn pot had aangeschakeld, was mijn geduld ten einde. Ik had toch het gevoel dat er een mooie hoeveelheid vet vrijgekomen was. Toch maar even helpen met een pureestamper. Voorzichtig natuurlijk; ik wil mijn mooie slow cooker niet kapot maken.

Vervolgens moest het vet door een zeef gedaan worden. Hier ben ik de mist in gegaan. Ik had een koffiefilter of een stukje keukenrol over de zeef moeten leggen. Niet gedaan. Maar het resultaat leek niettemin tevredenstellend. In de zeef bleef een hoopje smerig spul over, maar in mijn kookpot had ik nu een goede hoeveelheid water waar een mooie laag goudgeel vet bovenop dreef. Ik was op dat moment al tevreden en zeker dat het experiment geslaagd was.

De mooie kleur zou niet onbelangrijk zijn. Ik las dat enkel runderen die gras gegeten hebben vet produceren dat zo mooi van kleur is. Koeien die industrieel voer krijgen, produceren natuurlijk ook vet, maar dat zou bleker van kleur zijn.
De slager vertelde mij vorige week nog dat het rundvlees dat hij verkoopt van koeien komt die gras eten. Hij heeft dus niet gejokt. Dit is het bewijs!

Nu moest het spul nog afkoelen.
Niet zo eenvoudig als er in huis twee poezen rondlopen die de ganse tijd nieuwsgierig kijken wat er gaande is en kijken met een blik van "Wat ruiken wij hier? Is dat lekkers voor ons? Krijgen wij een brokje?"

Enkele uren later was het "vet-water" afgekoeld en plaatste ik het in de koelkast zodat het vet (hopelijk) nog een beetje harder zou worden.
Dan nog even voorzichtig de brokjes vet uit het water gevist en onder de koude kraan gehouden om ze proper af te spoelen. Ik denk dat ik op die manier wel wat vet verloren ben, maar er blijft toch nog een mooie hoeveelheid over.

Op wat keukenpapier laten drogen in de koelkast, en klaar voor gebruik!

Nu rest er nog maar één ding te doen: bakken of braden, en zien of het zo lekker smaakt als mij werd voorspeld. Maar dat laat ik een volgende keer weten.